Ανέκαθεν τα εγκαταλελειμμένα σπίτια και τα αρχοντικά ενέπνεαν θρύλους με φανταστικές ιστορίες που μεταδόθηκαν προφορικά από γενιά σε γενιά. Έτσι, και στην κερκυραϊκή ύπαιθρο υπάρχουν τέτοιοι θρύλοι για αρχοντικά που η ιστορία πολλών απ’ αυτών ξεκινά τον 15ο αιώνα. Εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο για τους χωρικούς και τους αγρότες να έχουν πρόσβαση στα επιβλητικά αυτά κτίρια. Γι’ αυτούς υπήρχε μυστήριο γύρω απ’ αυτά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διαδίδονται πολλές φήμες και φανταστικές ιστορίες. Ο πιο διαδεδομένος και σκοτεινός θρύλος ήταν αυτός των «Μώρων».

Πρόκειται για έναν θρύλο που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα των Κερκυραίων μέχρι και σήμερα. Τα Σαγράδα και ο Θρύλος των Μώρων στην Κέρκυρα Οι «Μώροι» ήταν φαντάσματα που είχαν τη μορφή μαυροφορεμένου μεγαλόσωμου άνδρα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, η λέξη προέρχεται από την ιταλική λέξη «moro» που έχει τη σημασία «μελαψός». Τι ήταν αυτά τα φαντάσματα και ποια ήταν η ιστορία τους; Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, ήταν οι ψυχές ανθρώπων που σύχναζαν στα ερείπια των αρχοντικών της υπαίθρου και ήταν καταδικασμένα να προστατεύουν το κτίσμα ή κάποιο θησαυρό του. Πολλά απ’ αυτά τις νύχτες αρέσκονταν να κυλούν τα λιθάρια στα ερειπωμένα λουτρουβιά.

Τα πνεύματα αυτά προσπαθούσαν σε κάθε ευκαιρία να δώσουν ή να αποκαλύψουν το θησαυρό σε όσους τύχαινε να περιπλανώνται εκεί στη γύρω περιοχή. Αυτό το έκαναν για να απαλλαγούν από την αιώνια αυτή καταδίκη που τους είχαν επιβάλλει οι ιδιοκτήτες των αρχοντικών αυτών. Τα Σαγράδα και ο Θρύλος των Μώρων στην Κέρκυρα Πως τους είχε επιβληθεί αυτή η ποινή; Σύμφωνα με την παράδοση, στα χρόνια της Βενετοκρατίας οι παράνομοι και οι φυγόδικοι όταν τους καταδίωκαν οι αρχές είχαν τη δυνατότητα να καταφύγουν σε ένα αρχοντικό και να ζητήσουν άσυλο. Πολλές φορές η τύχη δεν ήταν με το μέρος τους και κάποιοι κατέληγαν να ζουν την υπόλοιπη ζωή τους ως δούλοι αυτών των αρχόντων ενώ κάποιοι άλλοι να κλείνονται στο «σαγράδο» της αρχοντικής οικίας και να θανατώνονται.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι άρχοντες αυτοί θανάτωναν όχι μόνο εγκληματίες αλλά και αθώους για να τους φυλάνε τους θησαυρούς τους. Τα «σαγράδα» ήταν υπόγειοι στενοί χώροι στα αρχοντικά της υπαίθρου που δεν είχαν φωτισμό και επαφή με τον έξω κόσμο. Όσοι δεν πιστεύουν τις φανταστικές αυτές ιστορίες, ισχυρίζονται ότι τα «σαγράδα» ήταν κάβες ωρίμανσης κρασιού ή απλοί αποθηκευτικοί χώροι. « Σαγράδα» έχουν εντοπιστεί στα αρχοντικά του Σορδίνα, του Ανδρουτσέλη και τους Ριβέλλη. Τέλος, υπάρχει μια άλλη εκδοχή, όπου οι υπόγειοι αυτοί χώροι ήταν η τελευταία κατοικία των ευγενών που ζούσαν στην αρχοντική οικία. Άλλωστε, κατά καιρούς έχουν βρεθεί στα ερείπια των σαγράδων σκελετοί.

Πηγές: mixanitouxronou.gr, corfiatikoanagnosma.blogspot.com Συντάκτης: Νίκος Στούπης

Πηγή: www.corfuland.gr