Τον 7ο αιώνα π.χ., οι δύο ναυτικές δυνάμεις που επικρατούσαν στην Μεσόγειο, ήταν οι Έλληνες και οι Καρχηδόνιοι. Οι Έλληνες, πέρα από τον Eλλαδικό χώρο, είχαν αρχίσει να εξαπλώνονται ιδρύοντας αποικίες στις βόρειες ακτές της Μεσογείου, την Μαύρη θάλασσα και στην περιοχή της σημερινής Λιβύης. Οι Καρχηδόνιοι πέρα από τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου όπου βρισκόταν και η Φοινίκη (από όπου και προέρχονται οι Καρχηδόνιοι), με επίκεντρο την πόλη της Καρχηδόνας, εξαπλώθηκαν ιδρύοντας αποικίες στις νότιες ακτές της Μεσογείου από την περιοχή που σήμερα
βρίσκεται το Μαρόκο μέχρι και την δυτική Λιβύη. Ο εμπορικός ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, τόσο μεταξύ Καρχηδόνιων και Ελλήνων, όσο και μεταξύ των Ελληνικών πόλεων-κρατών. Σε μία εποχή που οι εμπορικοί δρόμοι ήταν πλέον καθορισμένοι, ο Ηρόδοτος, μας μεταφέρει το ταξίδι του Κωλαίου από την Σάμο.

   Ο Κωλαίος ήταν έμπορος. Σε ένα ταξίδι του, ξεκινώντας από την Σάμο με προορισμό την Αίγυπτο, είχε πέσει – κατά τα λεγώμενα του – σε μία μεγάλη καταιγίδα που τότε έπλητε όλη την Μεσόγειο με συνέπεια να τον παρασύρει πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (σημερινός πορθμός Γιβραλτάρ). Έφτασε στο λιμάνι της πόλης Ταρτησού, η οποία βρισκόταν στις Ιβιρικές ακτές του Ατλαντικου, κάπου στην σημερινή Δυτική Ανδαλουσία. Ήταν το πρώτο Ελληνικό πλοίο που έφτασε στη πόλη αυτή. Έτσι, ο Βασιλιάς της πόλης Αργανθώνιος, προσέφερε στον Κωλαίο μία σημαντική ποσότητα από πολύτιμα μέταλλα με σκοπό να προωθήσει το εμπόριο της πόλης του. Έπειτα, ο Κωλαίος επέστρεψε με ασφάλεια στην Σάμο όπου εκεί απέδωσε μέρος των κερδών του ως φόρο τιμής στον ναό της θεάς Ήρας.   

  Στην αφήγηση του Κωλαίου που μας μεταφέρει ο Ηρόδοτος, σήμερα μπορούμε να διακρίνουμε τις εξής υπερβολές: Το να παρασυρθεί ένα πλοίο της εποχής από την Σάμο μέχρι το στενό του Γιβραλτάρ χωρίς να συναντήσει κάποια άλλη στεριά είναι απίθανο, όπως εξίσου απίθανο φαντάζει το γεγονός πως σε μία τόσο μεγάλης έκτασης και έντασης καταιγίδα, που θα κάλυπτε όλη την δυτική Μεσόγειο, το πλοίο του Κωλαίου να μην είχε βυθιστεί ή τουλάχιστον να μην είχε υποστεί σοβαρές ζημιές που θα τον ανάγκαζαν να καταφύγει σε κάποια άλλη κοντινή στεριά. Προφανώς η καταιγίδα αυτή ήταν ένα εφεύρημα του Κωλαίου, ώστε να αποκρύψει από τους ανταγωνιστές του τον πραγματικό προορισμό και σκοπό του ταξιδιού του ώστε να μονοπωλήσει στο εμπόριο με την Ταρτησό. Τέτοιου τύπου τακτικές ήταν συνηθισμένες εκείνη την εποχή.

ΠΗΓΗ http://greatnavigators.blogspot.gr