Πολλές ιστορίες και γεγονότα ακούμε για τον Μεγάλο Στρατηλάτη Αλέξανδρο τον Μακεδόνα. Θα πρέπει, όμως και να γνωρίζουμε ορισμένες λεπτομέρειες τόσο για τη σωματική του διάπλαση όσο και για τη μορφή του.
Η σωματική διάπλαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν ήταν ανάλογη με τα επιτεύγματα και τις νίκες του. Σε αντιδιαστολή προς τον Δαρείο και την οικογένειά του, που ήταν ψηλοί, εκείνος ήταν μικρόσωμος, ώστε η μητέρα του Δαρείου να νομίσει ότι ο βασιλιάς ήταν ο πιο σωματώδης Ηφαιστείων και να χρειαστεί ένα τραπεζάκι για τα πόδια του, που δεν έφταναν ως το πάτωμα, όταν στα Σούσα κάθισε στον θρόνο του Δαρείου. Λέγεται ακόμη ότι ο πατέρας του Φίλιππος είχε ύψος 1.60 μ. ο δε Αλέξανδρος ήταν πιο κοντός και απ’ τον πατέρα του.
Ενα άλλο χαρακτηριστικό που είχε ήταν ότι κούτσαινε λίγο όταν περπατούσε.
Επίσης λέγεται ότι ενώ ήταν ένας γενναίος πολεμιστής, εν τούτοις δεν ήξερε κολύμπι. Ωστόσο, τίποτα απ’ αυτά δεν τον εμπόδιζε να μάχεται με γενναιότητα στην πρώτη γραμμή και ήξερε ο μέγας στρατηλάτης να ισορροπεί πάντα το συναίσθημα με τη λογική.
Στη μάχη της Χαιρώνειας σε ηλικία μόλις 18 ετών λέγεται οτι διέσπασε πρώτος τις γραμμές του “Ιερού Λόχου” των Θηβαίων, στη μάχη του Γρανικού βρισκόταν ακριβώς πίσω από το τμήμα παραπλάνησης και γύρω απ’ αυτόν έγινε η πιο πεισματική Ιππομαχία.
Γενικά πολεμούσε στις τάξεις της Βασιλικής Ιλης του εταιρικού ιππικού, αλλά όποτε η κατάσταση το απαιτούσε, ηγούνταν και άλλων στρατιωτικών τμημάτων.
Οταν οι Τύριοι αιφνιδίασαν και αποσυντόνισαν τον Κυπριακό στόλο, μπήκε σε μία “Πεντηρη” και κατάφερε να τους απωθήσει. Μόλις προκλήθηκε το καθοριστικό ρήγμα στα τείχη της Τύρου ήταν από τους πρώτους που τα πάτησαν.
Στην πολιορκία των Σαγγάλων βλέποντας ότι το Ιππικό δεν μπορούσε να υπερβεί τα εχθρικά κωλύματα, ξεπέζεψε και επιτέθηκε στους Καθαίους ως επικεφαλής της φάλαγγας.
Σύμφωνα με τον μαθητή του Αριστοτέλη, τον φιλόσοφο Αριστόξενο τον Ταραντίνο, ο Αλέξανδρος ήταν ακριβώς όπως τον απεικόνιζαν οι ανδριάντες του Λυσίππου, το κεφάλι του έγερνε ελαφρά προς τα αριστερά και το βλέμμα του ήταν υγρό. Η επιδερμίδα του ήταν λευκή κι επειδή τονίζεται οτι ο Απελλής έκανε λάθος στον πίνακα, που τον απεικόνιζε κεραυνοφόρο σαν τον Δία και ότι τον απέδωσε πολύ μελαχροινό, συμπεραίνουμε ότι ηταν χαρακτηριστικά λευκός.
Επιπλέον είχε μία ελαφρά κοκκινωπή απόχρωση στο πρόσωπο και δεν είχε γενειάδα, ενώ σε αρκετές παραστάσεις, όπως στο διάσημο ψηφιδωτό της Πομπηίας απεικονίζεται με χαρακτηριστική φαβορίτα. Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι κι άλλοι εταίροι, περίπου συνομήλικοί του, όπως ο Ηφαιστείων, απεικονίζονται χωρίς γενειάδα.
Διάφοροι Βασιλείς της Ελληνιστικής περιόδου εμφανίζονται κι αυτοί αγένειοι οδηγώντας μας στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξανδρος εισήγαγε αυτή την τάση, ενώ ως τη γενιά του Φιλίππου, τόσο στα Ελληνικά κράτη όσο και στα Βαρβαρικά, η γενειάδα ξεχώριζε τους άνδρες απ’ τα αγόρια.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ;
Κατ’ αρχάς ν’ αναφέρουμε πως είναι πρακτικά ΑΔΥΝΑΤΟ να έχει “χαθεί” ένας τέτοιος Τάφος απο προσώπου γης.
Ο Αλέξανδρος λατρευόταν απο αιώνες ως “Θεάνθρωπος” στο σύνολο του τότε πολιτισμένου κόσμου.
Δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, για να “σκεπαστεί” ο τάφος του απ’ τη “σκόνη του χρόνου”. Ο τάφος αυτού του “ημίθεου” ήταν ένας τάφος, τον οποίο αναζητούσαν αυτοκράτορες για να τον προσκυνήσουν και άρα ήταν αδύνατον να τον σκεπάσει άμμος ή το χώμα… και βέβαια η λήθη.
Ενας τάφος, ο οποίος ανήκε στο πιο σημαντικό ιστορικό πρόσωπο μιας πραγματικά καταγεγραμμένης περιόδου της “Ανθρώπινης ιστορίας” είναι αδύνατο να θεωρούμε ότι μπορεί να χαθεί!!!
Επιπλέον είναι και θέμα “οικονομικό”. Στην περίοδο κατά την οποία χάθηκε η “σορός του Αλεξάνδρου” ανθούσε η δεισιδαιμονία και η πρόληψη. “Ανθούσε” στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει πάνω απο ολα χρήμα. Σημαινει χρυσάφι. Αντιλαμβανόμαστε ότι αρκούσε άνα “δάκτυλο” του Αλεξάνδρου για να γίνει κάποιος αμύθητα πλούσιος. Το σκήνωμα του Αλεξάνδρου ήταν το πιο καλοδιατηρημένο, είχε “μουμιοποιηθεί” απ’ τους καλύτερους ειδικούς εκείνης της εποχής. Aν μη τι άλλο για ενα θέαμα τουλάχιστον εντυπωσιακό. Δεν μιλάμε για ένα σωρό κόκκαλα, τα οποία ξεθάφτηκαν μέσα απο τις λάσπες. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να χάθηκε αυτός ο “μεγαλειώδης ιστορικός θησαυρός”;
Αυτό σημαίνει ότι αυτός που πήρε το “σκήνωμά” του, το πήρε ολόκληρο και ταυτόχρονα είχε την οικονομική άνεση να μην έχει ανάγκη την οικονoμική απόδοσή του και άρα να αναγκαστεί να το εκθέτει δημοσίως.
Τον τάφο τον προσκύνησε ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήταν ο Καίσαρας.
Τον προσκύνησε ο μεγαλύτερος αυτοκράτορας της Ρώμης που ήταν ο Τραϊανός.
Τον προσκύνησε και ο “τρελός” αυτοκράτορας της Ρώμης, που ηταν ο Καλιγούλας.
Ο Καλιγούλας, για παράδειγμα, έκλεψε την πανοπλία του Αλεξάνδρου για να πάρει λίγη απο τη δύναμή του!!! Γιατί έκλεψε την πανοπλία; Γιατί δεν μπορούσε ν’ αρπάξει την υπόλοιπη σορό!!!
Ξαφνικά όλα αυτά τα “μεγαλεία” για τον Αλέξανδρο σταμάτησαν ως διά Μαγείας.
Μετά το 300 μ.Χ. και τον αυτοκράτορα Καρακάλλα δεν υπάρχει άλλη ιστορική μαρτυρία περί του “τάφου του Αλεξάνδρου”.
Αρα ΔΕΝ πρέπει να σκεφτόμαστε σαν αρχαιολόγοι, για να τον βρούμε, γιατί δεν σκεπάστηκε τίποτε που να πρέπει ν’ ανασκαφεί. Ο τάφος και το σκήνωμά του υπάρχει, κάποιοι το γνωρίζουν και δεν περιμένουν απ’ τους Αρχαιολόγους να τ’ ανακαλύψουν.
Απ’ εδώ και πέρα ξεφεύγει η υπόθεση απ’ τη λογικη της Αρχαιολογίας και καταλήγει στην απλή λογική.
Αυτοί οι οποίοι απέκρυψαν τον τάφο και το σκήνωμα του Αλεξάνδρου, θα πρέπει να ήταν πανίσχυροι και εκ των δεδομένων λάτρευαν τον Αλέξανδρο την εποχή που επιχείρησαν να εξαφανίσουν το σκήνωμα του υιού του Αμμωνα, να τον γλυτώσουν απ’ την “πυρά” και την καταστροφή, (δεν πρέπει να ξεχνάμε την καταστροφή με πυρκαγιά της περίφημης – βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και ότι αν δεν την είχαν κατακάψει, με τους επιστημονικούς θησαυρούς που είχε, η Επιστήμη σήμερα θα ήταν τουλάχιστον 100 χρόνια μπροστά!) και να τον μεταφέρουν με ασφάλεια να βρίσκεται σε κάποιο απ’ τα “μεγαλα και σπουδαιότατα μουσεία” που υπάρχουν στην Ευρώπη.
Την επόμενη φορά, που κάποιος Ελληνας πάει να επισκεφθεί τα μεγάλα Ευρωπαϊκά Μουσεία, ας κλείσει τα μάτια του… και μπορεί να “δει” καλύτερα μερικά πράγματα.
Ας κλείσει τα μάτια του.. και ας γίνει ο ίδιος μία “σχεδία” για να δραπετεύσει ο Οδυσσέας απο τη μυστική και απομονωμένη Ωγυγία. Μόνο οι Ελληνες μπορούν να φέρουν “πίσω” τον κατα-ταλαιπωρημένο Οδυσσέα. Τον Οδυσσέα, ο οποίος νίκησε σε όλους τους πολέμους και δεν μπόρεσε να γυρίσει ακόμα στην πατρίδα του, γιατί τον ερωτεύτηκε η μάγισσα της Ωγυγίας.