ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ – ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ [A Short Music Film] ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ.
![ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ [A Short Music Film] ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ.](https://anopaia-atrapos.com/wp-content/uploads/2021/05/jhjjh.jpg)
Act I
Κυβέρνηση με σήμα το κουταλοπίρουνο
κι ένα φλώρο ξαφνικά έχεις για τύρρανο
Μια Πρωθυπουργάντζα, που έχει στην καβάτζα
κάθε ορντινάντζα, δευτεράντζα για μπροστάντζα
όλοι όρνιθες του αρίστου και funny
και θα ΄λεγα “Εντάξει φίλε μάλλον πλάκα κάνει,
ο Λουδοβίκος μας, ο άρχοντας, ο άναξ”
αν ο κόσμος δεν κατάπινε όλη μέρα Xanax
Υπουργός αηδίας και πρωτογονίας
δίνει απλόχερα μαθήματα ηγεμονίας
Μα και το Υπουργείο Ευχελαίου και σπηλαίου
δίνει άλλη διάσταση στην έννοια του χυδαίου
Φρουφρου και αρώματα, όλα τα δικαιώματα
μες της νύχτας τα καμώματα, αυτόματα
περνάνε νομοσχέδια εκτρώματα, στα χώματα
διαβολοσκορπίσματα τα ανεμομαζώματα
Συνταγματική εκτρόπα, χωρίς ντρόπα
μια κατάστα ψυχοτρόπα, χωρίς ντόπα
Οκτάωρη εργασία, είναι μπαναλιτέ
και κάθε υπερωρία, θα είναι απληρωτέ
έξω απ’ την ενορία, οι προσκυνηταί
διαδήλωση πορεία; Ε όχι ρε ψηλέ
Για κάθε σου απορία, έχουν μια διμοιρία
ένας λαός σε δυστοπία κι ομηρία
Ομάδες της καταστολής για να ‘σαι ασφαλής
στα περιπολικά το κράτος είναι μερακλής
Και μπλε στολές μες στις σχολές να βγάζουν θυμικό
πάνω στους φοιτητές ξυλοδαρμό και χημικό
Άκου και το πιο καθησυχαστικό
να έχεις ΜΑΤατζήδες και στο καθιστικό
ξέρεις, από κάτω από το κλιματιστικό
και δεν θα θέλεις μάγκα μου ούτε συναγερμό
Μιλάει για ανάπτυξη και ο foolie functional
γουστάρει ρεντικουλαμέντι international
Και οι Βρυξέλλες ρίχνουν γέλωτα πηγαίο
καθώς βουτάνε τράτα, οι δίπλα στο Αιγαίο
γι’ αυτό πήρε φρεγάτα, το αγόρι το μοιραίο
το κατακλυσμιαίο, τι θέλεις ρε πλεμπαίο;
“Ο καταλληλότερος” Στο poll το αγοραίο
για τον μικρομεσαίο, με αμελητέο μηνιαίο
Πλαισιωμένος με ξεφτέρια κυβερνητικά
τίγκα βιογραφικά, με άλφα στερητικά
Ο αδιανόητα ανόητος κι αμετανόητος
αυτονόητα ατιμώρητος, μα ακριβοθώρητος
αφόρητα απτόητος και ανιστόρητος
ο δανεικός κι αγύριστος κι ανυποχώρητος
Ο κολλητός, ο μιλητός, ο εκλεκτός μετακλητός
και ο μολυβοχρυσοκαντιλοπελέκητος
Μιλιούνια από ‘δω σε κάτι μπατζανάκια
να φτιάξει μασκουλέτα αυτός που φτιάχνει καζανάκια
Πεσκέσι τ’ αναθέσι, για κάτι μερεμέτια
σε κουνιάδες, συνυφάδες, ρουσφέτια και τέτοια
στην αφάνεια, παράνοια στα χρονικά της Narnia
τόσα σκάνδαλα που δεν χωράν’ ούτε σε Scania
Μέλι είναι το έλλειμα και είναι το μέλημά τους
ν’ αφήσουν ένα ρημαδιό, ξανά στο όνομά τους
Act II
Έχω έκτη αίσθα, I see dead people
Να θηλάζουνε την πρωθυπουργική τη nipple
Ψηφοφόροι, σουρταφέρτες πηγαινέλες
μόνο συνεπείς σε ποδοσφαιρικές φανέλες
Σε Gremlin μετατρέπεται με φαγητό ο Gizmo
και ο απολιτίκ στην πείνα, γίνεται φασίζμο
Ακροδεξιό γκωνάρι ακρογωνιαίο
τα τραγιά ψάχνουν τράγο αποδιοπομπαίο
Σκόρπα μου ξανά τα Σκοπιανά, τα σκόπιμα
περικεφαλαία, σκούπα, σφυροκόπημα
Ενώ προσφυγόπουλα, μέσα σε λασπόνερα
βουλιάζουν οι απόπειρες σ’ οδυνηρά βαλτόνεια
Κουτοπόνηρα οι “Ναι μεν, αλλάδες” με ζοχάδες
Έχουνε τη μύγα, κατ’ επέκταση κουράδες
Μυριάδες ψήφιζαν μια ζωή κλεφτοκοτάδες
απηύδησαν και είπαν να το ρίξουν σε φονιάδες
Εσύ δουλίτσα να ‘χεις και όπου γείρει η πλάστιγγα
Εληνάρες μ΄ ένα λου, αυτή η μάστιγα
Το ‘παιζες Hugh Hefner, με ξένη πορτοφόλα;
Τώρα για διακόσμηση έχεις την κατσαρόλα
Είσαι ψηλομύτης σε χώρα χαμηλοκώλα
ατέρμονα λατέρνατιβ με τρύπια αεροσόλα
αποψάρα έχοντας, πάντα απέχοντας
λιγάκι είσαι δουλάκι, όσο πατά ο φιλελέφαντας
Κοίτα τη βολή κυρ Παντελή, ζωντόβολο
συνήθισε το dildo και μετά θα ‘ναι καλόβολο
Πάλι για το πόπολο, ούτε πόμολο ρε ‘συ
δίνε κώλο εσύ κι εγώ πόνο στην πόλωση
Όλα στη διαφθορά και μες στην κάμφορα
δεν κάνει διαφορά η συμφορά και σφύρα αδιάφορα
τον κώλο σου σε αφορά να αγαπάς παράφορα
μην σου παίζει και η συνείδηση παιχνίδια διάφορα
Νομίζεις είσαι άρχοντας, αλλά είσαι πληβείος
νιώθεις μικροαστός ή μικροαστείος;
Σίγουρα ανήκεις στη σωστή κατηγορία;
Είσαι γιος του Παρταόλα ή ο γιος του Παρτατρία;
Ναι, δεν είστε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι
είστε ενδιάμεσα, άρα απλά τυχαίοι
και κάλλιο τελευταίοι, παρά τελειωμένοι
γιατί ο τελευταίος κλείνει πόρτα καθώς μπαίνει
Act III
Ενημέρωση απ’ τα Μου Μου Ε κι αλίμονο
κι είναι όλα ανάποδα σαν σε δεξιοτίμονο
Της κοινής γνώμης η διαμόρφωση,
σε κάτω του μετρίου αντίληψη και μόρφωση
Σωστή διατύπωση στην πρόταση με πόρωση
κάνει εντύπωση η αποστήθιση με βόθρωση
Εμπαιγμός, αποκλεισμός και αποσβόλωση
το φρύδι απ’ την ανόρθωση, παθαίνει υπερκόπωση
Στομωμένα στόματα με πώματα στο τσάνελ
σέρνονται με γόνατα τα πτώματα στο πάνελ
Σφουγγαρίζουν σάλια, ανάβουν μανουάλια
τα χάλια κάτω απ’ το χαλί να αποσβεστούν τσουβάλια
Αέρισμα στην τόμπολα, με τα ευρω βεντάλια
γι αυτό εσείς ρεμάλια, ό,τι προστάξουν τα κανάλια
Η επικαιρότητα μέσα στο principality
ψευτιλίσιους, σαν σάπιο show και reality
Σους, σιωπή και σώπαινε, η TV μιλάει τώρα
είναι το πολίτευμα που έχει πια η χώρα
Πλούσια τα δώρα, ρεπορτάζ σπεκουλαδόρα
βγαίνει στη φόρα, η παραπληροφόρα κάθε ώρα
Όλοι στα κρεβάτια σας μέχρι να φύγει η μπόρα
και “Νατουραλμόν” θα πει η Πάστα Φλώρα
Πρωτοσέλιδα, για κάθε τσέλιγκα
τα σκατά πάνε παντού πετώντας τα σε έλικα
Τώρα fake news, λένε την προπαγάνδα
με χαρτοπολτό από ευρώ, φτιάχνεις ανδριάντα
Ο ηγέτης μας στο σετ, για συνέντα τετ-α-τετ
ρωτάει ο Pinochhio, απαντά ο Pinochet
Μηχανορραφία η δημοσιογραφία
του καθεστώτος φτιάχνεται η αγιογραφία
Αλλά μη μου αγχώνεσαι, “Hakuna Matata”
Μην είσαι πιο πολύ απ’ όσο πρέπει τρομοκράτα
Ούτε γάτα ούτε ζημιά, καναπεδοπατάτα
γαμάτα τα μαντάτα για την αρχοντοχωριάτα
Ελπίζω να μη μαθευτούν ποτέ όλα τα data
γιατί όλοι θα γίνουν εορταστική πινιάτα
Act IV
Και να η πανδημία, η μοιραία γνωριμία
όλοι στην υστερία, εν κρανίω τρικυμία
Όλα στη ζωή σου γίναν μια παρανομία
το “σώζον εαυτόν” να διαχέει δυσοσμία
Η δυστυχία των πολλών, των λίγων η βουλιμία
“ο λύκος στην αναμπουμπούλα”, λέει η παροιμία
Μακάβριες στατιστικές, παίρνουνε ανήφορο
και απόσταση το κράτος, στο λογικό μα ασύμφορο
Εύκολο το πλάνο, για να σώσουνε κοσμάκη
κλειδαμπάρι στο αμπάρι, τιμωρία και μπερντάκι
Σπάσε καραντίνα, μισθουλίνι πρόστιμο
με ωμό αυταρχισμό, εκφοβισμό και σαδισμό
Με τον ιό σαν πρόσχημα για απαγόρευση
με μότο “Χέσε το Ε.Σ.Υ. και κάνε μας αγόρευση
χεσ’ την ύφεση και κλάδους στη διακόρευση
χέσε οφειλές και τα λουκέτα σε συσσώρευση”
Σιγά μη διοριστεί, γιατρός νοσηλευτής
και να γίνει ο κλινικής, ζητιάνος και ληστής;
Σιγά μην επενδύσουν στραγάλι για μια Μ.Ε.Θ.
όσοι νοσούν σπιτάκι τους, ν’ ακούσουν Megadeth
Μέτρα προστασίας, με βάρκα την ελπίδα
μέτρα που από άσυλο έχουνε σφραγίδα
Μέτρα από μπαλάκια που γυρνάνε σε κληρωτίδα
η κατακλείδα, μέρτα που σου σφίγγουν καρωτίδα
Κι εγώ αδημονώ κι γι’ άλλο μέτρο οξύμωρο
ταξικό, εφήμερο μα μόνομο κι επίμονο
“Ατομική ευθύνη” λέει η αυτού εξοχότης
εκτός αν είσαι της κυβέρνας ή το αφεντικό της
Τώρα βγες, μουσαφίρηδες, τουρίζμο
Τώρα φταις, μπουντρούμι και εγκλείζμο
Ασφαλής, χωρίς εισόδημα κι εσώκλειστος
για να σουλατσάρει ο Ανεμελόκτιστος
Αστεία δυναστεία που φλερτάρει επταετία
και το Σύνταγμα, ένα όνομα απλά σε μια πλατεία
Επιστημονική επιτροπή κάνει το κήρυγμα
αυτοί που στον παπά, κάνουν χειροφίλημα
Δεν κολλάει όμως στου Θεούλη την οικία
αλλά να ξέρεις πως και το κιμόνο είναι θρησκεία
Λοιμωξιολόγοι στη ζωή μας κάναν ντου
είναι παντού ο Beaker και ο Doctor Honeydew
Τρομολάγνοι στα παράθυρα σέρνουνε σαρκίο
και γελάω σαν τον Μπούτια στο Ερωτοδικείο
το δεσμοφυλακείο, να γίνει θες οικείο
μ’ sms στο φαρμακείο, για υπογλώσσιο δισκίο
στη δουλεία με λεωφορείο και στο σπίτι στις εννιά
ψωμί λοιπόν, ελιά και Κοβίντ-19
Χωρίς ελευθερίες, μα μην είσαι άπληστορ
έχεις Νετφλιξέτο, έχεις και το Apple Store
Κάθε σπιτικό ο λαβύρινθος του Πάνα
δέρνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα
Μεγάλοι και μικροί, τηλεργάσα, τηλεκπαίδα
και οι ζωές μας στο εξής, με τηλεχειροπέδα
Η μάζωξη στο σπίτι πια δεν επιτρέπεται
και η γειτόνισσα σε σπιούνο μετατρέπεται
Τι γκαντέμια, που έκατσε η παντέμια
και τα καρύδια των πολλών γίναν μακαντέμια
Άλλοι προσεκτικοι κι άλλοι στέκουν προσοχή
άλλοι σ’ όλα “Χ” κι άλλοι στην ενοχή
άλλοι στην εξοχή, διακοπή μ’ αποδοχή
άλλοι δεν έχουν πλέον ανοχή στην αποχή
ή ανοχή σε άλλο διάταγμα από την Κατοχή
ουτ’ υπομονή για τη δική σου γνώμη και εκδοχή
Δώστε ένα πακέτο στα minions του Kaiser
και εύχομαι τα billions να είναι ΚαλοPfizer
Και όταν θα επέλθει ανοσία στην αγέλη
θα δούμε πόσες μέλισσες θα υπάρχουν στην κυψέλη
και εν τέλει, ύστερα απ’ τη λαίλαπα του Κόβιντα
πόσα βλήτα και απόβλητα, θα βγουν αλώβητα
Act V
Ο ψεύταρος, ο δήθεν, προτρέπει σε συμμόρφωση
κάνε πρόποση, στη μούγκα και στην κώφωση
Βλεφαρόπτωση, στο λόγο τον νωθρό σου
Πάρε το ορθό σου και βάλτο στον ορθό σου
Χώσε ποίηση για να πέσει κοινοποίηση
ούτε λόγος όμως για κινητοποίηση
Κάνε statement, κάνε μου μια δήλωση
και άσε τα παιδιά να κάνουνε διαδήλωση
Καλά δεν περιμένω να σκίσεις και λιοντάρι
κι ανάμεσα στα πόδια να φυτρώσεις και ζευγάρι
Υποκριτική η κριτική και διακοσμητική
αποκρουστική σου μοιάζει η αυτοκριτική
Πιο σωστός κι απ’ όλους τους σωστούς
πιο Χριστός κι απ’ οτι ο Ιησούς
και ίσως, πιο ίσος κι απ’ τους ίσους
γουστάρεις και ποντάρεις στη ρητορική του μίσους
Ο μούφα αλληλέγγυος, δεν θέλει το διακρίσι
μέχρι το log out και η εφαρμογή να κλείσει
Ο ίδιος, που ο διπλανός του αν ψοφήσει
δεν δίνει ένα αποχαιρετιστήριο γαμήσι
Act VI
Είναι γνωστό όλοι έχουνε απόψεις
και στο ίντερνετ το νόμισμα έχει χίλιες όψεις
Με την χαζομάρα σου σε προφίλ προσόψεις
συνοπτικά συνάψεις, μπορείς να πετσοκόψεις
Κάθε σκρολ, λιθοβόλα και αφόρα
πληθώρα από troll, στην εργατοώρα
Σαρκοβόρα σχόλια, κλακαδόρα support
από Θανατοφάγους του Λόρδου Voldemort
Η μάχη θα κριθεί, πάνω στο keyboard
στα unfollow, στα block, στα mute και στα report
Οι μεν φωνάζουν “γίδια”, οι δε φωνάζουν “πρόβατα”
και οι δυο ακολουθούν μετά απ’ το “ροβόλα τα”
Πιο πολλά τα σχόλια του κάθε κακιασμένου
κι από τα πλάνα του πουλιού του Γιάννη Κοκιασμένου
Απ’ την άλλη η μανταμίτσα, ούτε που χολοσκάει
Δεν φτουράει τ’ αποφάϊ άμα έχεις WiFi
Ναι μανούλι, να ποστάρεις το κουτάβι το γλυκούλι
ένα μαρούλι, δίπλα τσάι και στο φόντο ένα bonsai
Φίλτρο για προγούλι, νύχια, μπούτια παραλία
Selfie στην τοποθεσία… “Αναισθησία”
Act VII
Κι εμείς οι καλλιτέχνες τα παράσιτα
καταπίνουμε τα προσβολίδια, αμάσητα
από τραχανάδες, γιαπηδοχαλβάδες
αμοιβάδες να μας λεν τεμπελχανάδες
Τουμπεκί τραγουδιστό οι διορισμένοι
κάνουν τον Marcel Marceau οι βολεμένοι
Και οι φίρμες να μου κάνουν τους τουρίστες
οι πρωϊνοδουλίτσες φρικάρουν κι οι χομπίστες
Οι αρτίστες πεταμένοι, χειροπόδαρα δεμένοι
και μέσα στη συντέλεια, ανάγκη ή πολυτέλεια;
“Εδώ ο κόσμος χάνεται, το θέατρο να μένει
που στο κάτω κάτω, είναι όλοι τους διεστραμμένοι”
Βολεύει που η φάση είναι ξεφτιλισμένη
ποιός χέστηκε που είστε πεινασμένοι;
Σε τηλεγλεντοκόπι, κόποι καίγονται σαν πελεκούδι
ενίσχυση θα πάρεις της κωλότσεπης το χνούδι
Οι διαλεκτοί της εξουσίας, για δοσοληψία
ούτε μετά την πανδημία δεν θα έχουν χειραψία
Γι’ αυτό εγώ δεν είμαι της τέχνης εργαζόμενος
Είμαι ο σύζυγός της και ο κρυφός της γκόμενος