Πάμε σε πιο σύγχρονες μεθόδους, κάποιες εκ των οποίων έχουν τόση επιτυχία που έχουν υποσκελίσει ακόμα και τις κλασσικές! Προφανώς το ενδιαφέρον της επιστήμης για τις αστρικές προβολές, και οι νέες μας γνώσεις για τη λειτουργία του εγκεφάλου, οδήγησαν στην δημιουργία πιο αποτελεσματικών τεχνικών, που πέρασαν πολλά τεστ δοκιμών από πάμπολλους επίδοξους αστροταξιδευτές, αλλά και από επιστήμονες.
Τεχνικές Michael Raduga
Ψάχνοντας διάφορες τεχνικές, προκειμένου να βρω τις καλύτερες και να τις τεστάρω για να τις έχω για τα παιδιά μου όταν έρθει η ώρα, έπεσα πάνω στον Raduga και τις περίεργες ιδέες του. Η “Φάση” που ίσως είναι αστρική προβολή ίσως και όχι, κανείς δεν ξέρει, άμεσες τεχνικές, έμμεσες τεχνικές, άλλου τύπου τεχνικές, έλεγχος ατομικής αποτελεσματικότητας κάθε τεχνικής πριν κάνεις πρακτική στην τεχνική, πιθανή είσοδος στην “Φάση” με τον έλεγχο αποτελεσματικότητας και μόνο. Εντάξει, είμαι απλός άνθρωπος, και μ’ αρέσουν τα απλά και ξεκάθαρα. Αλλά για κάποιον λόγο κατάφερα να διαβάσω τα βιβλία του, και να καταλήξω σε μερικές πολύ αποτελεσματικές τεχνικές. Από τις δεκάδες που έχει καταγράψει και δοκιμάσει με διάφορους επίδοξους αστροταξιδευτές, εδώ είναι οι πιο πετυχημένες, βάσει των δικών τους δοκιμών, αλλά και των δικών μου! Ο Raduga προτείνει να κάνουμε πρακτική σε ένα σετ 2-3 τεχνικών την φορά, αφού πρώτα εξασκηθούμε 3 μέρες στη κάθε μία ξεχωριστά. Προσωπικά δεν το συστήνω. Θεωρώ πως πρέπει να εξασκούμαστε με μία τεχνική τη φορά με ξεκάθαρο στόχο μέσα μας να επιτύχουμε αστρική προβολή, όχι απλά να εξασκηθούμε σε μια τεχνική που θα μας φέρει δονήσεις! Κάνετε ό,τι καταλαβαίνετε κι αν θέλετε να δείτε όλες τις τεχνικές του, μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το βιβλίο του School of Astral Projection και να τις μελετήσετε όλες. Πάμε με τις δικές μου κορυφαίες επιλογές:
1. Η αγαπημένη μου. Το ζούληγμα του εγκεφάλου! Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το εξηγήσω. Προσωπικά κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε γιατί ασυναίσθητα το έκανα ήδη πολλά χρόνια, και μάλιστα ξαφνιάστηκα που κάποιος το κατέγραφε σαν μια από τις πιο πετυχημένες “έμμεσες” τεχνικές αστρικής προβολής. Ο Raduga καταγράφει επιτυχία 95% των συμμετεχόντων, στην δημιουργία της αίσθησης ζουλήγματος στον εγκέφαλο στα πρώτα λεπτά της προσπάθειας. Αρκετά θεαματικό ποσοστό!
Πού εξυπηρετεί αυτή η τεχνική και γιατί είναι σημαντικό να νιώσουμε την αίσθηση; Γιατί συνεχίζοντας το “ζούληγμα” είναι εξαιρετικά πιθανό να προκαλέσουμε αστρική προβολή ενώ είμαστε ήδη ξύπνιοι και συνειδητοί. Μετά από λίγα λεπτά ζουλήγματος, έρχονται οι πρώτες δονήσεις, οι οποίες είναι έντονες αλλά όχι επώδυνες. Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί μούδιασμα ή και παράλυση του σώματος, σημάδι πως είμαστε στο στάδιο που κοιμάται το σώμα αλλά όχι ο νους! Με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί, δηλαδή!
Όταν μπαίνουμε στην κατάσταση των δονήσεων, είμαστε ένα βήμα από την αστρική προβολή. Επιμένουμε μέχρι να δούμε ότι εντατικοποιούνται οι δονήσεις και τότε προσπαθούμε να βγούμε. Το αν θα κάνουμε αυτό το βήμα να βγούμε εξαρτάται από το αν μπορούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας εκείνη την ώρα, από το αν πιστεύουμε ότι όντως μπορούμε να κάνουμε αστρική προβολή, και από το αν το σώμα μας είναι πράγματι έτοιμο να κάνει το μεγάλο βήμα. Καμιά φορά χρειάζονται μερικές εμπειρίες δονήσεων για να “θυμηθεί” το σώμα πώς να κάνει το επόμενο βήμα. Πάντως αν έχουμε τις δονήσεις, το σημειώνουμε ως επιτυχία στις προσπάθειές μας και το καταγράφουμε στο ημερολόγιο εμπειριών μας. Καλά… εννοείται πως διατηρούμε ημερολόγιο εμπειριών και ονείρων. Χωρίς αυτό κάνουμε μισή δουλειά, για να μην πω καθόλου δουλειά. Αν δεν έχετε ημερολόγιο, πάρτε ένα ΑΜΕΣΑ! Ένα απλό σημειωματάριο αρκεί επίσης. Προσωπικά έχω ένα απλό τετράδιο δίπλα στο κρεβάτι μου, και διατηρώ ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο, όπου καταγράφω όταν ξυπνήσω με την ηρεμία μου την εμπειρία ή το όνειρο, διαβάζοντας τις λέξεις κλειδιά που έχω καταγράψει μισοκοιμισμένη στο ημερολόγιο. Έτσι δεν διαταράσσω τον ύπνο μου, και επομένως δεν βαριέμαι να κάτσω να γράψω 10 βασικές λέξεις. Εκτός αυτού, εξασκώ την μνημονική μου ικανότητα και με τον καιρό θυμάμαι όλο και περισσότερες λεπτομέρειες με μία μόνο λέξη κλειδί.
Παρασύρθηκα όμως. Πάμε πίσω στην τεχνική. Θα προσπαθήσω να την εξηγήσω με δικά μου λόγια. Κλείνουμε τα μάτια και αρχίζουμε να… πιέζουμε και να ζουλάμε τον εγκέφαλο, σαν να είναι ένα μυς που μπορούμε να τον σφίξουμε και να τον ξεσφίξουμε. Το πρόβλημα είναι να μην αρχίσουμε να πιέζουμε τους μύες του προσώπου ή του λαιμού ή του κρανίου, πάνω στην προσπάθεια. Εννοείται πως ο εγκέφαλος δεν μπορεί να πιεστεί με αυτόν τον τρόπο, αλλά εμείς δεν το σκεφτόμαστε αυτό, απλώς το κάνουμε σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό, με σταθερό και έντονο ρυθμό. Καλό είναι να κάνουμε την εξάσκηση και όταν πέφτουμε για ύπνο, αλλά ΚΥΡΙΩΣ όταν ξυπνάμε στη διάρκεια της νύχτας, χωρίς όμως να ανοίξουμε τα μάτια ή να κουνηθούμε. Αν καταφέρουμε να μην κουνηθούμε ξυπνώντας και να κάνουμε αυτή την τεχνική, είναι πολύ μεγάλες οι πιθανότητες αστρικής προβολής. Μπορούμε να εξασκηθούμε στο να πιέζουμε ολόκληρο τον εγκέφαλο ή μόνο συγκεκριμένα μέρη του. Έτσι θα αποκτήσουμε τον απόλυτο έλεγχο της τεχνικής, και μπορούμε να την επεκτείνουμε και στο υπόλοιπο σώμα κάποια στιγμή.
Η τεχνική, προφανώς, μπορεί να συνδυαστεί με κάποια από τις κλασσικές τεχνικές, όπως και οι περισσότερες σύγχρονες. Μπορείτε πχ να βάλετε ρολόι για να ξυπνήσετε μετά από 5-6 ώρες, και να προσπαθήσετε να μην κουνηθείτε, και να κάνετε την εξάσκηση.
2. Μια τεχνική που μ’ άρεσε πολύ γιατί επιφέρει πιο μόνιμα αποτελέσματα στον ψυχισμό μας, θυμίζοντας τις τεχνικές του ονειρέματος των Θιβετιανών, αν και για κάποιον αρχάριο θα πάρει περισσότερο καιρό να δει αποτελέσματα -ακριβώς επειδή τα αποτελέσματα είναι πιο μόνιμα- είναι η τεχνική της “άγκυρας”. Η τεχνική θυμίζει πολύ την κλασσική τεχνική με τα ονειροξυπνητήρια και τον έλεγχο πραγματικότητας, αλλά αυτή τη φορά χρησιμοποιούμε κάτι που βλέπουμε συχνά στον ξύπνιο μας και στον ύπνο μας, πχ κόκκινα αντικείμενα, ή τρεχούμενο νερό, ή τρένα, ή τα χέρια μας, ή ένα κτίριο, ή ένα συγκεκριμένο άτομο, και κάθε φορά που βλέπουμε αυτή την “άγκυρα” ρωτάμε τον εαυτό μας αν ονειρευόμαστε και κάνουμε έλεγχο πραγματικότητας, πχ ένα πηδηματάκι ή τραβάμε το δάχτυλο.
Εννοείται πως πρέπει να καταγράφουμε ό,τι όνειρο βλέπουμε για να αναγνωρίσουμε πιθανές “άγκυρες”. Όπως αναφέρει και ο Raduga και τον πιστεύω απόλυτα, μόνο το 50% των συμμετεχόντων είχε αποτελέσματα μετά από καθημερινή πρακτική 4-6 βδομάδων. Και οι υπόλοιποι είχαν αποτελέσματα ακόμα και μετά από έναν χρόνο! Αυτό ακριβώς όμως την κάνει μία πολύ καλή τεχνική όπως προείπα. Μην την απορρίψετε αμέσως. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να κάνετε μια παρόμοια πρακτική καθημερινά, να την εντάξετε στον τρόπο ζωής σας, και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να κάνετε καθημερινή εξάσκηση μιας πιο άμεσης πρακτικής, σαν αυτή με το ζούληγμα του εγκεφάλου, λίγο πριν τον ύπνο και κάθε φορά που ξυπνάτε το βράδυ. Το αποτέλεσμα θα είναι πιο “ήπιες” και “όμορφες” εμπειρίες, ακριβώς επειδή θα έχετε ρυθμίσει την συχνότητα του ψυχισμού μας με το αντίστοιχο υποεπίπεδο του αστρικού, και δε θα βγαίνετε στα χαμηλά επίπεδα, ή μάλλον δε θα βγαίνετε με την συνείδηση των σκεπτομορφών σας, αλλά με την συνείδηση του Είναι σας, σε μεγάλο βαθμό. Σημαντικό αυτό…
Άλλες αγαπημένες τεχνικές από το βιβλίο 66 ΟΒΕ TECHNIQUES, από ξενόγλωσσο φόρουμ μεταφυσικής. Είναι τεχνικές δοκιμασμένες από μέλη του φόρουμ, και εδώ παραθέτω μόνο όσες δοκίμασα η ίδια. Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το ίντερνετ. Είναι στα Αγγλικά.
1. Μια ακόμα τεχνική “άγκυρας”, αν και προσωπικά την ονομάζω τεχνική του “μαγνήτη”. Όπως είμαστε ξαπλωμένοι, φανταζόμαστε ένα οικείο αντικείμενο περίπου στα 3 μέτρα από μας. Προσωπικά το φαντάζομαι ακριβώς από πάνω μου. Όσες φορές δοκίμασα να το δω κάπου στο ίδιο επίπεδο με μένα, δεν βγήκα! Το φανταζόμαστε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε, με όλες του τις λεπτομέρειες, το χρώμα, την αίσθηση στην αφή, κλπ. Τότε φανταζόμαστε ότι αρχίζει να μας τραβάει προς το μέρος του, σαν να είναι ένας τεράστιος μαγνήτης. Μαζί με μας αρχίζει να κινείται κι αυτό προς εμάς. Το φέρνουμε περίπου στο μισό μέτρο προς τα εμάς, και νιώθουμε όσο πλησιάζει νιώθουμε ότι η έλξη γίνεται πιο ισχυρή. Τότε το πηγαίνουμε πάλι προς τα πίσω, νιώθοντας να μειώνεται η έλξη. Μετά το ξαναφέρνουμε και πάλι προς εμάς και μετά πάλι πίσω. Αυτό το κάνουμε για 5-6 φορές, και κάθε φορά το φέρνουμε όλο και πιο κοντά.
Αφού συνηθίσουμε την κίνηση του αντικειμένου, τώρα αρχίζουμε από την αρχή, αλλά αυτή τη φορά η κίνηση είναι πιο ρευστή, και το πέρα δώθε του αντικειμένου θυμίζει κύμα. Το ίδιο κύμα “νιώθουμε” και εμείς σαν κίνηση μέσα μας, καθώς η έλξη δυναμώνει όσο πλησιάζει, και μειώνεται όσο απομακρύνεται. Κάποια στιγμή, στη διάρκεια του κύματος θα βγούμε από το σώμα μας. Αν δεν το καταφέρουμε και νιώσουμε κούραση, αφηνόμαστε να χαλαρώσουμε και να κοιμηθούμε, με την σκέψη ότι κάποια άλλη στιγμή θα πετύχει. Ποτέ δεν πιέζουμε τον εαυτό μας! Η τεχνική του μαγνήτη είναι πολύ αποτελεσματική, γιατί στην ουσία η κίνηση μιμείται τις δονήσεις του σώματος σε μεγαλύτερη έκταση όμως! Συνήθως βγαίνουμε με αυτή χωρίς πολλές δονήσεις.
2. Η τεχνική της κούνιας. Βασικά αυτή θα έπρεπε να είναι μια από τις κλασσικές τεχνικές, και έχω την εντύπωση πως την πρωτοδίδαξε ο R. Bruce, αλλά δεν κόβω και το κεφάλι μου. Τέλος πάντων, την ξανασυνάντησα σε αυτό το ωραίο εγχειρίδιο, και θυμήθηκα πόσο πετυχημένη είναι. Την δοκίμασα όταν ήμουν σε φάση που δεν δούλευε τίποτα και τσουπ… σε λίγα λεπτά ήμουν ήδη όξω και έκοβα βόλτες! Είναι από τις αγαπημένες μου ακριβώς επειδή είναι επίσης ΤΟΣΟ ΑΠΛΗ! Και είπαμε, μου αρέσουν τα απλά πράγματα, τα οποία θεωρώ και πιο αποτελεσματικά.
Απλώς σκεφτόμαστε ότι είμαστε σε μια αιώρα και κουνιόμαστε δεξιά αριστερά, στην αρχή αργά, και μετά όλο και πιο έντονα και με πιο μεγάλη κίνηση. Αν δεν βγείτε, σίγουρα θα κοιμηθείτε σαν πουλάκια. Θα έλεγα πως αυτή η τεχνική ενδείκνυται και για αϋπνίες!
3. Η πρακτική της προσήλωσης σε ένα αντικείμενο. Είχε μεγάλη επιτυχία για το μέλος που την πρότεινε, αλλά και για άλλα μέλη. Μου έκανε αμέσως κλικ σαν πρακτική και εκτός που είναι αποτελεσματική, όταν δεν δουλεύει απλά κοιμάσαι πολύ ήρεμα. Επίσης καλή για αϋπνίες.
Τι κάνουμε; Ξαπλώνουμε, κατά προτίμηση στο πλάι, και έχουμε στο οπτικό μας πεδίο, ακριβώς στην ευθεία μπροστά μας ένα αντικείμενο στο οποίο θα συγκεντρωθούμε. Όχι σε κανένα κερί, μην πάρουμε και φωτιά! Η κοπέλα στο φόρουμ χρησιμοποίησε έναν κρύσταλλο, το ίδιο έκανα κι εγώ. Έβαλα μια κοτρώνα αμέθυστο που έχω απέναντί μου και έκατσα και τον κοίταζα με ανοιχτά μάτια. Όταν τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν από τη νύστα, εγώ δεν τράβηξα το βλέμμα μου από πάνω του, ούτε έκλεισα συνειδητά τα μάτια. Συνέχισα να τον κοιτάζω. Το κόλπο είναι να φτάσουμε στο σημείο να κλείσουν τελείως μόνα τους τα μάτια μας. Η κοπέλα λέει πως μπορεί να πάρει καμιά βδομάδα καθημερινής πρακτικής να δουλέψει, αλλά πιάνει ακόμα και με αρχάριους, και όταν δουλέψει, απλά συνεχίζουμε να βλέπουμε το αντικείμενό μας, ακόμα και με κλειστά μάτια. Τότε… αν ακόμα είμαστε ξύπνιοι, επιχειρούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι, και θα δούμε το σώμα μας να κοιμάται του καλού καιρού. Πολύ όμορφη και επίσης απλή πρακτική!
4. Η τεχνική της λέαινας. Δεν ξέρω γιατί την ονόμασαν έτσι, αλλά είναι άλλη μια απλή και αποτελεσματική τεχνική που καλό είναι, όμως, να τη δοκιμάζετε όταν κοιμάστε μόνοι. Γιατί πρέπει να κρατήσετε σηκωμένο το ένα χέρι όσο είστε ξαπλωμένοι, και δεν ξέρω πώς θα το δει αυτό ο/η σύντροφός σας! Εκτός αν σας έχει ήδη βγει το όνομα, οπότε δεν βαριέστε… σηκώστε το το τιμημένο!!!
Η τεχνική μοιάζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ με την τεχνική που χρησιμοποιούσε ο Φρόιντ, αν θυμάμαι καλά, για να μπει στο υπναγωγικό στάδιο. Εκείνος ισορροπούσε ένα μολύβι στο δάχτυλό του, και όταν τον έπιανε ο ύπνος του έπεφτε το μολύβι και ξυπνούσε και συνέχιζε έτσι όλη νύχτα. Είναι μετά να απορείς πώς έγραψε ό,τι έγραψε;;; Τέλος πάντων, η τεχνική που περιγράφουμε εμείς είναι πιο εύκολη και δε χρειάζονται καν βοηθήματα. Απλώς ξαπλώνουμε ανάσκελα κατά προτίμηση, για να μην μας κρατήσει εντελώς ξύπνιους η προσπάθεια, και λυγίζουμε το ένα χέρι, σηκώνοντάς το όρθιο, σχηματίζοντας ορθή γωνία. Δηλαδή το μπράτσο είναι κανονικά ξαπλωμένο, αλλά έχουμε όρθιο το υπόλοιπο χέρι, που ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ στον αγκώνα και το μπράτσο μας. Όταν αρχίζει να μας παίρνει ο ύπνος, το χέρι μας πέφτει, κι εμείς το ξανασηκώνουμε. Αυτό το κάνουμε συνέχεια για όσο έχουμε την συνειδητότητα να το κάνουμε, και μας βοηθάει να παραμένουμε, ακόμα και για ώρες, στο υπναγωγικό στάδιο, βοηθώντας έτσι να δημιουργηθούν νέα σημεία επαφής ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητό μας, κάτι που έτσι κι αλλιώς το χρειαζόμαστε, όχι μόνο για την αστρική προβολή. Αυτός είναι και ο λόγος που το έκανε ο Φρόυντ άλλωστε, και παρόλο που δεν αναφέρεται από το μέλος του φόρουμ, είμαι σίγουρη ότι όποιος την έφτιαξε την τεχνική είχε τον Φρόυντ στο μυαλό του. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή, στη διάρκεια αυτής της τεχνικής ή ακόμα και σε άσχετη στιγμή, θα καταφέρουμε να βγούμε.
Ας κάνουμε ένα διάλειμμα εδώ, και συνεχίζουμε με το Γ’ μέρος, το συντομότερο δυνατόν. Ήδη έχετε αρκετές τεχνικές να δοκιμάσετε! Μην ξεχνάμε: θέλει επιμονή, υπομονή και ΣΙΓΟΥΡΙΑ πως θα τα καταφέρουμε.